Raku stoken

Raku vindt zijn oorsprong in Japan. Voor de bekende theeceremonies werden kommen gemaakt die spontaan werden geglazuurd, en buiten onder het genot van een kopje thee met wat te eten werden gestookt. Raku wordt wel vertaald als, geluk (door toeval), vreugde, plezier.

Bij een raku stook worden keramiek werkstukken gemaakt van witte grove chamotte klei en met verschillende raku glazuren geglazuurd en buiten in een speciale rakuoven ( een soort oliedrum) gestookt.

Als het glazuur roodgloeiend is wordt het werkstuk met een tang uit de oven gehaald en in een ton met zaagsel geplaatst, waarna deze afgedekt wordt  met een deksel. Door de temperatuurshock gaat het glazuur barsten, “craqueleren”. In de ton is het werkstuk echter nog heet genoeg om het zaagsel tot ontbranding te brengen en, doordat de ton afgedekt is, heeft het vuur niet genoeg zuurstof waardoor er veel rook ontstaat ( reducerend stoken) De zwarte rook hecht zich in de barsten van het glazuur en op plekken waar geen glazuur is aangebracht. Als het werkstuk afgekoeld is, moet het schoon geschuurd worden en dan krijg je het eindresultaat te zien. Omdat de stook buiten gebeurt en iedereen anders werkt kun je nooit van te voren voorspellen hoe je werk uit de oven .